معنی درست نام داریوش:

برای ترجمۀ این نام، دیدگاه های گوناگونی گفته اند. کاندیدِ من برای ترجمۀ این نام از این قرار است:
در سنگ نبشته ای از خشایارشا به کُدِ XPf، در بند بیست و پنج، از پدرش با نام دارَیَوَهَوش darayavahaush یاد کرده است، که حالت فاعلی مفرد مذکر است. امروزه داریوش گفته می شود.

دارَیَه فعل دَر به چم «نگه داشتن، استوار داشتن، پشتیبانی کردن» که در زبان اوستایی نیز در همین ریخت و معنا و در زبان سَنسکریت دهر dhR (धृ) و دهَرَه धर و دهاری धारि و دهارَه धार می باشد.

بخش دوم آن، وَهَوش با واژۀ وَهو پارسی باستان، فاعلی مفرد مذکر وَنگهوش، فاعلی مفرد خنثی وُهو در زبان اوستایی و با توجه به دگرگونی هـ=س در زبان های ایرانی، فاعلی مفرد خنثی وَسو वसु در زبان سَنسکریتی به معنی «خوب، نیک» می باشد.

بر این پایه، داریوش به چم «نگهدارندۀ نیکی» یا «پشتیبان نیکی» است.